VOORJAARSEXPOSITIE

PORTRET EN MODEL
Verantwoording van de deelnemende kunstenaars:

Henk Bekkers
De spiegel
De spiegel als onmisbaar onderdeel niets verhullend.
De confrontatie met mezelf aangaan.
Een aquarel in combinatie met pastel, mijn stemming vangen in kleur.
Herinnering en emotie is de uitdaging, expressief.
In 15 weken (2019-2020) elke week een zelfportret.
Dit is een selectie van mijn portetten.

Karen van Dooren
Op de werken die je ziet, staat een veulen, gekleed als Fabiola en als ‘het meisje met de parel’ van Vermeer. In de foto’s heb ik een menselijke blik willen weergeven, maar ook gekeken naar het karakter van de vrouwen op de originele foto’s.
Ook dieren hebben een identiteit, al leiden hun levens en de keuzes die ze maken niet zo vaak tot geschiedschrijving.
De foto met het mensenhoofd is het afbeelding van het origineel, het veulen is een portret van mij.
Fabiola is een fotoportret van een veulenmeisje, gemaakt naar aanleiding van het schilderij Fabiola” van Jean-Jacques Henner, geschilderd in 1885 en kwijtgeraakt in 1912. Het schilderij is heel vaak nagemaakt, geschilderd, geborduurd.
Fabiola (overleden 399) was een Romeinse vrouw van rijke komaf wiens leven gekenmerkt werd door tragische omstandigheden en een indrukwekkende bekering. Zij scheidde van haar man, wiens manier van leven zij niet aankon en hertrouwde tegen wat de kerk voorschreef. Dit plaatste haar buiten de Christelijke gemeenschap. Na de dood van haar tweede man verzaakte zij haar aardse leven en wijdde zich geheel tot een Christelijk ascetisch bestaan en hulp aan de armen. Zo bouwde zij het eerste ziekenhuis voor de armen in Rome. Hoewel Fabiola gecanoniseerd werd in 547 raakte zij vooral tot grote bekendheid door een geromantiseerde roman ‘Fabiola’, geschreven door kardinaal Nicholas Wiseman. Dankzij deze roman werd zij bekend als de beschermheilige van de armen, de weduwes, het huwelijk en verpleging.  Het meisje met de parel: dat kent bijna iedereen.

Marij van Hameren
Van Marij van Hameren zijn enkele kleine schilderijen te zien met portretten en modellen van de onbekende Nederlander. Het zijn schilderijen van beeldmateriaal dat van Hameren in de loop der jaren verzameld heeft. In de portretten wordt niet verwezen naar een bekend persoon maar er wordt wel geprobeerd een herkenbare uitdrukking te vangen. De kijker kan daar zijn eigen ervaring aan koppelen. Daarnaast zijn er schilderijen te zien van kinderen, daarbij speelt het ongewisse de belangrijkste rol. Waar staan zij nu in onze wereld en waar komen ze in terecht.

Han Lammers
Platonic Solids
Wiskundigen houden al eeuwenlang van de Platonische lichamen. Het zijn driedimensionale objecten opgebouwd uit allemaal dezelfde regelmatige veelhoeken die perfect passen in en op een bol. Er zijn er slechts vijf. De tetraëder is opgebouwd uit vier gelijkzijdige driehoeken, de octaëder uit acht, en de icosaëder uit twintig.
De kubus bestaat uit zes vierkanten (en wordt daarom soms ook hexaëder genoemd), terwijl de dodecaëder twaalf regelmatige vijfhoeken verenigt. Plato (ca. 427-347 v. Chr.) beschreef als eerste de regelmatige veelvlakken in zijn boek Timaeus en ze dragen dan ook met recht zijn naam. Plato’s bewondering voor hun wiskundige eigenschappen was zo groot dat hij er mythische verklaringen aan gaf. Hij associeerde hen met de ‘basiselementen’: de tetraëder stond voor vuur, de octaëder voor lucht, de icosaëder voor water, en de kubus voor aarde. Op die manier had hij wel nog een veelvlak over, en zo stelde hij het twaalfvlak dan maar symbool voor het hele universum. Duizenden jaren lang zouden de alchemie en allerhande sektarische verenigingen deze symboliek blijven aanwenden.
Deze serie beelden zijn geïnspireerd op de platonische lichamen van Plato.

Monnie Paashuis
Wielewapjes
Twee jaar lang heb ik iedere dag een tekeningetje gemaakt. Niet omdat het “iets” of zelfs “kunst” moest worden, maar puur voor eigen genoegen.
Ergens bedacht ik dat ik de serie “wielewapjes” zou noemen, wat voor mij weergeeft dat het niet om grootse thema’s gaat maar enkel om de vreugde van het tekenen. Een deel van die tekeningen zijn portretjes en later onderdeel geworden van het boekje “it’s a wonderful live”.
In het proces bedacht ik vooraf niet hoe de tekening eruit moest komen te zien, ik besloot mezelf te verrassen, mijn hand te volgen, waar te nemen wat er gebeurt en daarop weer voort te bouwen.
Het luistert nauw omdat mijn hoofd zich er weer snel mee wil bemoeien.
Als het lukt is er de blijdschap en de verwondering over wat kennelijk allemaal aan beeld in ons brein ligt opgeslagen. De tekeningen zijn gemaakt met kroontjespen en Oost-Indische inkt waardoor je het handschrift  en tempowisselingen goed in de tekening kunt volgen.
De grote tekeningen zijn er een vervolg op.

Nelleke Ponsteen
Deze kleine schilderijen gaan over mensen, hun gezichten en houdingen. Dit zegt vaak meer dan woorden. Er kan voelbaar en zichtbaar worden wat niet direct op een andere manier wordt gecommuniceerd. De schilderijen zijn gemaakt met acryl op doek.

Hans Sennema
Twee werken die een verwerking zijn van de directe waarneming. Twee modeltekeningen omgezet in een collagetechniek van door mij beschilderde en daarna uitgescheurde stukken papier op een geschilderde ondergrond. De contouren zijn versterkt met krijt.  Het gaat mij  hierbij niet meer om de natuurlijke weergave van het model, maar om de compositie en de licht/donker verdeling.
De beide afdrukken van de houtsneden spreken voor zich.

Hans van Weerd
De menselijke figuur, op zoek naar abstractie.
Hans van Weerd, beeldend kunstenaar nu wonend in Megchelen (Gld) na een verblijf van 12 jaar in Melbourne (Australië), presenteert een aantal werken, gemaakt gedurende de strenge COVID-lockdownperiode in Melbourne, veelal gebaseerd op online poses van modellen in Australia en daarbuiten.
Hans is gefascineerd dor de menselijke figuur en probeert in zijn afbeeldingen van mensen (figuren, portretten) de essentie, de emotie, de spanning, de beweging weer te geven.  De werken die hij hier presenteert zijn alle gemaakt op papier; met olieverf of met gemengde technieken.

Thea Zweerink
Het portret is met olieverf geschilderd. Als inspiratie gebruikte Thea oude foto’s. De details werden weggelaten, de sfeer bleef. Op het doek zijn verschillende materialen geplakt o.a.: aluminiumfolie, tule, papier.